معمولا پس از جراحی تعویض مفصل زانو توصیه می شود پانسمان بعد از عمل را به مدت 7 روز نگه دارید. پس از مراجعه به پزشک دستورات لازم در مورد تعویض پانسمان و مراقبت از زخم به بیمار داده خواهد شد.
ناحیه زخم بایستی تمیز و خشک نگه داشته شود و تعویض پانسمان روزانه انجام شود. پانسمان بعد از تعویض مفصل زانو را میتوانید در منزل انجام دهید. فقط کافی است روی زخم جراحی، گاز استریل قرار داده و باندپیچی کنید. یا از پدهای پانسمان آماده ضد آب استفاده کنید.
هنگام تعویض پانسمان از پماد یا لوسیونهای آنتیبیوتیک استفاده نکنید، مگر اینکه پزشک توصیه کرده باشد.
ممکن است زخم جراحی تا چند روز ترشحات آبکی و زلالی داشته باشد که پانسمان را خیس کند. بعد از چند روز این ترشحات قطع می شود. اگر ترشحات زخم بیش از چند روز طول کشید یا بعد از 5 تا 7 روز ترشحات غلیظ یا زرد رنگ مشاهده شد باید به جراح اطلاع داده شود.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به پانسمان و مراقبت از زخم پس از جراحی تعویض مفصل زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
استئوآرتریت یا آرتزوز یکی از شایع ترین بیماری های دژنراتیو مفاصل است که منجر به تخریب اجتناب ناپذیر مفصل، درد و بی حرکتی آن می شود. شیوع، پیشرفت و شدت علائم استئوآرتریت می تواند تحت تأثیر عوامل متعددی مانند بیماری های همراه، سبک زندگی، رژیم غذایی، سن و ژنتیک، دیابت و سایر مشکلات متابولیکی قرار گیرد.
از آنجایی که شیوع استئوآرتریت و دیابت در حال افزایش است، ارتباط بین این دو بیماری نیاز به بررسی دارد تا به کاهش بار سلامتی بر روی فرد و جامعه افراد مبتلا کمک کند.
بسیاری موارد افراد مبتلا به استئوآرتریت از قبل دارای تشخیص دیابت هستند. پیشرفت دیابت در اکثر موارد باعث ایجاد مشکلات مفصلی می شود که شامل تسریع تخریب مفصل و افزایش التهاب قسمت های مختلف مفصل از جمله استخوانها، تاندونها، رباطها، غضروف و سینوویوم و نیز اختلال در متابولیسم غضروف مفصلی مرتبط است.برخی از مطالعات ارتباط بالقوه بین دیابت (diabetes mellitus) و تشدید علائم استئوآرتریت را گزارش کرده اند.
بیماران دچار استئوآرتریت و دیابت در مقایسه با بیماران مبتلا به استئوآرتریت غیر دیابتی، افزایش قابل توجهی در شدت درد، افزایش بروز سینوویت دوطرفه و افزایش احتمال نیاز به آرتروپلاستی (جراحی تعویض مفصل زانو و یا مفصل ران) دارند. همچنین بیماران دیابتی دچار استئوآرتریت که قند خون آنها به خوبی کنترل نشده است در مقایسه با بیمارانی که سطح HbA1C آنها بهتر کنترل شده، شدت درد بیشتری را تجربه می کنند.
آرتروپاتی بیماری است که در اثر آن مشکلات و دردهای مزمن در مفاصل ایجاد می شود. در صورتی که فرد در اثر ابتلا به دیابت به بیماری های آرتروپاتی نیز دچار شود بیماری آن ها آرتروپاتی دیابتی نامیده می شود. دیابت می تواند به صورت مستقیم و غیر مستقیم بر مشکلات مفصلی تأثیر بگذارد.
متابولیسم استخوان و غضروف مفصلی می تواند تا حد زیادی تحت تأثیر وضعیت هیپرگلیسمی (وضعیتی است که در آن مقادیر زیاد از حد گلوکز در پلاسمای خون موجود است) قرار گیرد که می تواند مضر باشد.
بیماران دیابتی بیشتر مستعد تغییرات التهابی در محیط سلولی هستند. این احتمال وجود دارد که به دلیل افزایش فرآیندهای التهابی در مفصل بیماران دیابتی باعث افزایش احتمال آسیب دیدگی مفاصل می شود.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تاثیر دیابت بر آرتروز زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
عضلات چهارسر ران اصلی ترین عضلاتی هستند که به حمایت زانو کمک می کنند.
عضلات چهارسر ران
عدم قدرت عضلانی کافی در عضلات چهارسرران، میتواند در بروز مشکلات زانو تاثیر داشته باشد. هرچه قدر که عضلات ران پا ضعیفتر باشند، مفصل زانو کمتر پشتیبانی میشود و فشار بیشتری بر آن وارد میشود. با وارد آمدن فشار بیشتر بر زانو، احتمال بروز مشکلات مرتبط با مفصل زانو نیز بسیار بیشتر است. خطر تحلیل غضروف زانو در افراد دارای ضعف چهار سر ران افزایش می یابد.
عضلات چهارسر ران
بنابراین تقویت عضلات چهار سر ران در برنامههای توانبخشی بسیار مهم است. بهبود قدرت و انعطافپذیری عضلات چهارسر ران میتواند به تقویت عملکرد زانو کمک زیادی کند.
داشتن ماهیچه های قوی تر می تواند ضربه و فشار وارد شده بر زانو را کاهش دهد و به حرکت مفصل زانو کمک کند.
قبل از شروع یک برنامه ورزشی برای درد زانو، حتما با پزشک یا فیزیوتراپ خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که چه تمریناتی برای شما مناسب و بی خطر هستند.
تمرینات کششی و تقویتی ملایم بهترین ورزش ها برای تقویت عضلات چهار سر ران هستند که می تواند ماهیچه هایی را که از مفصل زانو حمایت می کنند، تقویت کند.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تقویت عضلات چهارسر ران و بهبود درد زانو مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
عضلات پشت ران یا عضلات همسترینگ شامل سه عضله می باشند که در پشت ران قرار دارند .
آسیب عضلات همسترینگ معمولا به دنبال کشیده شدن شدید عضله (در اغلب موارد در حین فعالیت های شدید بدنی و ورزشی) ایجاد می شود که می تواند به صورت کشیدگی خفیف عضله ، پارگی های خفیف میکروسکوپی در فیبرهای عضله، پارگی قسمتی از عضله و یا حتی پارگی کامل عضله رخ دهد. این پارگی ها ممکن است در قسمت عضلانی و یا قسمتی که فیبرهای عضلانی به فیبرهای تاندونی متصل می شوند ایجاد گردند.
در آسیب های شدیدتر همسترینگ تاندون ممکن است کاملا از استخوان جدا شود و یا حتی قسمتی از استخوان را همراه خود بکند. که به آن شکستگی کندگی (avulsion) گفته می شود.
کشیدگی عضلات همسترینگ معمولا هنگامی رخ می دهند که عضله در حالتی که منقبض است، کشیده شود ( این اتفاق در دویدن با سرعت بالا می تواند رخ دهد).
کشیدگی عضلات همسترینگ در ورزشکاران (بیشتر در ورزش هایی مانند دو، فوتبال، بسکتبال) شایع بوده و معمولا با درد شدیدی در عضلات پشت ران همراه است. اگر این کشش بیش از حد تحمل عضله باشد موجب پاره شدن فیبرهای عضلانی آن می شود.
جهت مطالعه ادامه این مطلب به کشیدگی عضلات همسترینگ مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
یکی از شایعترین آسیب های زانو آسیب منیسک زانو می باشد.
اولین گام در تشخیص پارگی های منیسک بررسی شرح حال، معاینه فیزیکی و بکارگیری تست های تشخیصی بالینی می باشد. علاوه بر این، MRI رایج ترین روش در تشخیص ضایعات منیسک زانو است که دقت تشخیصی بالایی دارد.
تست های ارزیابی مینیسک به پزشک در تشخیص اینکه کدام مینیسک پاره شده است، چقدر آسیب دیده است و چه درمانی توصیه میشود کمک می کنند. تست های تشخیصی پارگی منیسک عبارتند از:
جهت مطالعه ادامه این مطلب به تست های ارزیابی پارگی منیسک مراجعه نمایید.
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت