متخصص ارتوپدی
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانومتخصص ارتوپدی
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانومنیسک دیسکوئید
تعریف منیسک دیسکوئید :
منیسک دیسکوئید Discoid meniscus یک شکل غیر طبیعی منیسک است و این منیسک به خاطر همین شکل غیر طبیعی که دارد بیشتر از معمول در خطر آسیب قرار دارد.منیسک در زمان تولد به شکل حلقوی است و با رشد بچه شکل آن به تدریج بصورت حرف C انگلیسی درمی آید.در منیسک دیسکی شکل این تغییر در منیسک خارجی زانو ایجاد نشده و منیسک به شکل همان حلقه یا دیسک باقی می ماند.این تغییر شکل منیسک در ۵-۳ درصد افراد جامعه وجود داشته , در ۲۰ درصد موارد دو طرفه است ودر بیشتر مواقع منیسک خارجی را درگیر می کند.
منیسک دیسکوئید Discoid meniscus
منیسک دیسکوئید Discoid meniscus
انواع منیسک دیسکوئید:
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
کندگی ریشه منیسک
کندگی ریشه منیسک:
برخی از صدمات زانو می تواند با کندگی ریشه منیسک داخلی یا خارجی همراه باشد. ریشه بخشی از شاخ خلفی منیسک است که آن را به قسمت میانی زانو، نزدیک محل اتصال رباط صلیبی خلفی به استخوان تیبیا، متصل می کند. این ریشه ها مهم هستند زیرا آنها باعث ثبات فیبرهای حلقوی محیطی منیسک می شوند، منیسک را در محل خودنگهداری می کنند و مانع از بیرون زدگی منیسک می شوند.
کندگی ریشه منیسک
هنگامی که ریشه منیسک کنده می شود، اتصال منیسک سست و در عملکرد آن اختلال ایجاد می شود.
ریشه منیسک ترمیم نشده می تواند به اختلال عملکرد زانو و آرتروز منجر شود.
دو گروه متفاوت از بیمارانی که از پارگی ریشه منیسک رنج می برند وجود دارند:
- گروه اول متشکل از ورزشکارانی هستند که در حدود ۲۰ سالگی به دنبال تروما دچار آسیب می شوند. این آسیب می تواند شامل پارگی ACL,PCL ودیگر لیگامان ها باشد. دراین ضربه ها معمولاً ریشه منیسک همرا با لیگامان ها پاره می شود. در این موارد ترمیم منیسک به صورت همزمان پیشنهاد می شود. عدم ترمیم کندگی ریشه منیسک در این شرایط می تواند منجر به آرتروز، عدم موفقیت در بازسازی لیگامانی و … شود.
- گروه دوم بیمارانی هستند که معمولاً کندگی ریشه منیسک شان در سنین بالا اتفاق می افتد. عواقب این مسئله در این گروه سنی شدید تر است و آرتروز سریعتر اتفاق می افتد.
تشخیص:
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
سندرم باند ایلیوتیبیال
سندرم باند ایلیوتیبیال
سندرم باند ایلیوتیبیال : باند ایلیوتیبیال یک نوار لیفی پهن و بلند می باشد که در قسمت خارجی ران از عضله تنسور فاسیا لاتا (tensor fascia lata) شروع شده و در پایین در زیر زانو به سطح خارجی استخوان تیبیا متصل می شود. باند ایلیوتیببیال از روی سطح خارجی کندیل خارجی استخوان ران عبور می کند.
سندرم ایلیوتیبیال
علت سندروم باند ایلیوتیبیال
حرکاتی که باعث خم و راست شدن زانو می شوند مانند دویدن و دوچرخه سواری، منجر به حرکت عقب و جلو باند ایلیوتیبیال بر روی برجستگی کندیل خارجی استخوان ران می شوند. این حرکات ممکن است بیش از حد تحمل بورس بین باند ایلیوتیبیال و کندیل خارجی استخوان ران بوده، در نتیجه باعث التهاب این بورس می شود و نهایتا موجب درد در این موضع می گردد.
- پرانتزی بودن زانو می تواند احتمال سایش بین باند ایلیوتیبیال و کندیل خارجی استخوان ران را بیشتر کند.
- بعضی تغییر شکل های کف پا مانند انحراف کف پا به داخل هم ممکن است موجب بروز بیشتر این بیماری شود.
- ضعیف بودن عضله گلوتئوس مدیوس در ناحیه باسن هم میتواند موجب بروز این عارضه شود. این عضله موجب چرخش ران به خارج میشود. وقتی عضله کارش را خوب انجام ندهد ران به داخل می چرخد و این چرخش موجب سفت شدن باند ایلیوتیبیال بر روی برجستگی کندیل خارجی استخوان ران می شود. این سفتی سایش را بیشتر کرده و موجب بروز علائم می گردد.
با وجود اینکه هر فردی ممکن است مبتلا به سندرم باند ایلیتیبیال شود اما شیوع این بیماری در دونده هایی که مسیر طولانی می دوند بیشتر است. همچنین دویدن در سرازیری و زمین ناهموار نیز می تواند احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.
سندرم ایلیوتیبیال
علائم سندرم باند ایلیوتیبیال
ادامه مطلب
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
علائم و درمان دررفتگی زانو
دررفتگی زانو آسیبی است که به ندرت رخ می دهد اما در صورت وقوع بسیار خطرناک بوده و در صورت عدم درمان مناسب می تواند عوارض جدی بر جای بگذارد. در مفصل زانو استخوان های ساق (تیبیا و فیبولا) توسط لیگامان های صلیبی و طرفی به استخوان ران متصل هستند. در دررفتگی زانو این لیگامان ها پاره شده و استخوان های ساق نسبت به استخوان ران جابجا می شوند در نتیجه زانو دچار تغییر شکل و ناپایداری می گردد. برای این دررفتگی باید نیروی بسیار زیادی به مفصل زانو وارد شود که معمولا تصادفات رانندگی می توانند منجر به آن شوند.
تصویر راست: دررفتگی قدامی ، تصویر وسط: دررفتگی خلفی
علل:
- تصادفات رانندگی
- تصادف اتوموبیل با پیاده
- افتادن از ارتفاع بلند
- آسیب های ورزشی
از ریسک فاکتورهای دررفتگی زانو می توان به چاقی اشاره کرد.
علائم:
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت
سندرم پلیکا (Plica) چیست ؟ علت، علائم و درمان
سندرم پلیکا (Plica) : دور تا دور مفصل زانو توسط کپسولی به نام کپسول مفصلی پوشیده شده است.این کپسول تا حد زیادی در پایداری مفصل زانو موثر است. سطح داخلی کپسول مفصل زانو یک پرده بافتی نازک به نام غشای سینوویال وجود دارد. گاهی اوقات قسمتی از غشای سینوویال به درون فضای مفصلی چین میخورد و یک پلیسه یا چین خوردگی (synovial fold) درست میکند. این چین که به آن پلیکا Plica نیز می گویند مانند پرده نازکی به درون فضای مفصلی برجسته میشود. پلیکا معمولا در قسمت داخلی زانو قرار دارد.
آناتومی پلیکا
سندرم پلیکا (Plica Syndrome)
پلیکا در حالت عادی مشکلی برای زانو ایجاد نمی کند ولی گاهی بر اثر فعالیت های بدنی خاص و حرکات مداوم در زانو تحریک میشود. حرکاتی که در آن ها زانو مکرراً خم و راست میشود مانند دویدن، دوچرخه سواری و یا بالا و پایین رفتن از پله میتواند موجب ساییده شدن پرده پلیکا در سطح داخلی زانو شده و آن را تحریک و ملتهب کند.گاهی اوقات بر اثر یک ضربه ناگهانی به زانو (مثلا افتادن از بلندی یا در حین تصادف) پلیکا تحت کشش ناگهانی قرار گرفته و ملتهب و متورم میشود. بعد از مدتی این التهاب فروکش میکند ولی بافت سینوویال پلیکا کلفت میشود. این پلیکای کلفت شده بیشتر مستعد آسیب بوده و موجب میشود بعد ها بیمار حتی با ضربات و یا فعالیت های خفیف تر دچار التهاب پلیکا و در نتیجه درد زانو شود.
علائم
متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت